Κατά τις τελευταίες δεκαετίες της μεταπολίτευσης οι σκεπτόμενοι πολίτες γίνονται μάρτυρες ενός τραγέλαφου στην ελληνική πολιτική σκηνή. Οι πολιτικές επιλογές που διαχειρίζονται την κυβέρνηση έχουν συρρικνωθεί σε απίστευτο βαθμό και ο τρόπος λειτουργίας της δημοκρατίας κάθε άλλο παρά δημοκρατία θυμίζει. Η μορφή του πολιτεύματος είναι ανόητο να ισχυριζόμαστε ότι είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία όπως μαθαίνουν τα σχολιαρόπαιδα από τα Στοιχεία Δημοκρατικού Πολιτεύματος. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σαν πρόσωπο σύμβολο ομολογείται από παντού εκ των πραγμάτων ότι είναι οδυνηρό κατάλοιπο αριστοκρατικών καθεστώτων αφού ο χαρακτήρας του είναι καθαρά "συμβολικός". Ο κοινοβουλευτισμός είναι ένα κακόγουστο αστείο καθώς η κομματική πειθαρχία ισοπεδώνει οποιαδήποτε ελευθερία έκφρασης γνώμης, και αυτό γίνεται περισσότερο ανάγλυφο στο πλαίσιο κυβερνήσεων αυτοδυναμίας. Από πότε αλήθεια θεωρούμε ότι η κυβερνητική παράταξη πρέπει να είναι μία και ότι η γραμμή της πρέπει να περάσει πάση θυσία; Το αντίθετο θα ήταν πλήγμα της δημοκρατίας; Πόσα κράτη του ΟΗΕ έχουν κυβερνήσεις αυτοδυναμίας και πόσα κυβερνήσεις συνεργασίας; Αν το ψάξει κανείς θα διαπιστώσει ότι ανήκουμε σε μια ισχνή μειοψηφία. Και ο όρος δημοκρατία, μόνο κατ'επίφασιν στέκει καθώς ο δήμος δεν κρατεί πλέον. Ο Θουκυδίδης από τον Επιτάφιο του Περικλή μας είχε πει ότι "ονομάζεται Δημοκρατία επειδή η εξουσία δεν βρίσκεται στα χέρια των λίγων, αλλά των πολλών". Είναι ανόητο να πιστεύουμε ότι οι πολλοί "εκφράζουν την εξουσία τους" με μια ημερήσια διαδικασία κάθε 4 χρόνια. Ο Θουκυδίδης ποτέ δεν φανταζόταν ότι η δημοκρατία θα ταυτιζόταν με τον αντιπροσωπευτισμό και την έμμεση μορφή της.

Πού καταλήγουμε αλήθεια; Με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής καταλήγουμε να έχουμε αυτοδύναμη κυβέρνηση με το 42-43% επί των έγκυρων ψηφοδελτίων. Προβληματίζεται κανείς για το ότι η αποχή μαζί με τα άκυρα κατά κανόνα ξεπερνά το 35% στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις; Ποιος κυβερνά αυτοδύναμα δηλαδή; Εκείνος ο οποίος ψηφίζεται από το 40% του 65%!! Δηλαδή από το 26%!! Με απλά λόγια, μας κυβερνά αυτοδύναμος όποιος κατορθώσει και συγκεντρώσει ψήφους του 1/4 των νεοελλήνων. Και τα υπόλοιπα 3/4; Και το υπόλοιπο 75%; Μπορεί όποιος δεν ψηφίζει να υπονομεύει τη δημοκρατία αλλά αυτό είναι μόνο δικό του πρόβλημα; Σε μια οργανωμένη κοινωνία όταν κάποιος αδιαφορεί για την διοίκησή της, η κοινωνία δεν πρέπει να προβληματίζεται περί αυτού; Δεν πρέπει να τον λαμβάνει υπόψη; Αν η αποχή φτάσει το 60% θα συνεχίζουμε ατάραχοι να διενεργούμε εκλογές με αυτό το σύστημα σα να μην συμβαίνει τίποτα; Μα εκτός από αυτούς που απέχουν, υπάρχουν και τα υπόλοιπα κόμματα της λεγόμενης "αντιπολίτευσης". Σε ποια κιτάπια το έχετε δει γραμμένο ότι η αντιπολίτευση δεν πρέπει να έχει ενεργό ρόλο στη διοίκηση της χώρας; Σε ποια κιτάπια το έχετε δει γραμμένο ότι η αυτοδύναμη κυβέρνηση "πρέπει να εφαρμόσει το πρόγραμμά της απερίσπαστη"; Τι είναι η πολιτική, εργολαβία; Αν είναι έτσι να καταθέσω κι εγώ την προσφορά μου να γίνει τζερτζελές.

Και ας δεχτούμε ότι η μειοψηφία πρέπει να είναι αυτοδύναμη. Πώς εκλέγεται; Μα φυσικά με διαβατήριο το ρουσφέτι και το μαύρο χρήμα. Όλοι το ξέρουν ότι οι περισσότεροι πολιτικοί εξουσίας στα γραφεία τους έχουν λογισμικό πελατολογίου όπου τακτοποιούν στο δημόσιο τους ψηφοφόρους τους. Σαν ένα μαγαζάκι δηλαδή. Και ομολογείται ανοιχτά, και αποκαλύπτεται συνεχώς, και δημοσιοποιείται καθημερινά. Και κανείς δεν στενάζει! Γιατί; Μα γιατί απλά μας έχει γίνει συνήθεια και ο κακομοίρης ο απαίδευτος ψηφοφόρος έχει διαπαιδαγωγηθεί να θεωρεί την πολιτική ένα παζάρι που θα του κάνει την "καθημερινότητα" ευκολότερη. Και όλοι εκεί στοχεύουν, στην "καθημερινότητα". Λες και κανείς τους δεν ξέρει ιστορία, λες και κανείς τους δεν έχει παραδειγματιστεί από την προτίμηση του λαού στους αντιβενιζελικούς με τα ίδια κίνητρα κατά τη μικρασιατική καταστροφή του 1922. Λες και κανείς δεν ξέρει ότι άμα ξεπουλάς σε ανίκανους τη δημόσια διοίκηση με αντάλλαγμα μερικά ψίχουλα, η εθνική καταστροφή και η κοινωνική διάλυση είναι προ των πυλών. Τότε υποσχέθηκαν καλύτερη καθημερινότητα, επιστροφή του στρατού από το μέτωπο του Σαγγάριου και τόσα άλλα καλά. Ψηφίστηκαν, αλλά συνέχισαν τον πόλεμο με ανίκανους στρατηγούς και ανίκανη πολιτική ηγεσία. Έχασαν την εύνοια των Ευρωπαίων και ο Κεμάλ με τους νεότουρκους βρήκαν ευκαιρία να καταλύσουν την Ελλάδα. Ναι την Ελλάδα ολόκληρη, γιατί στην Μικρά Ασία αναπτύχθηκε ο Ελληνισμός σε μεγαλύτερο και ποιοτικότερο βαθμό από καταβολής ευρωπαϊκών πληθυσμών.

Και αργότερα, όταν ο λαός αποφάσισε ότι θα ήταν βολικότερο να αρχίσει να διορίζεται στο δημόσιο κατά στρατιές ολόκληρες παρά να εργάζεται πραγματικά και ταυτόχρονα να τσιμεντώνει το μεγαθήριο της Αθήνας, δεν τον πολυένοιαξε όταν υπογραφόταν η συνθήκη Ζυρίχης-Λονδίνου που αναγνώριζε στην Τουρκία το αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα να επέμβει στρατιωτικά στην Κύπρο μονομερώς για την διατήρηση της τάξεως. Αλήθεια, ποιος το ξέρει αυτό; Ποιος ξέρει ότι η Τουρκία εισέβαλλε στην Κύπρο μέσα σε καθεστώς διεθνούς δικαίου από την υπογραφή του Έλληνα πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλη; Πού το έχετε ακούσει αυτό να λέγεται, να συζητιέται; ΠΟΥΘΕΝΑ! Για κοιτάξτε το τρίτο άρθρο της συνθήκης, στη δεύτερη παράγραφο: "Εν ώ μέτρω μία κοινή ή συμπεφωνημένη δράσις δεν θα καθίστατο δυνατή, εκάστη των τριών εγγυωμένων Δυνάμεων επιφυλλάσει εις εαυτήν το δικαίωμα όπως ενεργήση προς τον αποκλειστικόν σκοπόν της αποκαταστάσεως της τάξεως των πραγμάτων, της καθιερουμένης δια της παρούσης Συνθήκης." (http://www.ekloges.com.cy/nqcontent.cfm?tt=article&a_id=854).

Ακόμα να πειστείτε ότι όταν κοιτάμε το ρουσφέτι, το βόλεμα και την καθημερινότητα, στο τέλος τα χάνουμε όλα; Αργότερα γιατί ο νεοέλληνας ανέχτηκε την ύπαρξη ενός εφήβου για βασιλιά που παρενέβαινε ενεργά στα πολιτικά πράγματα της χώρας; Ποιος γνωρίζει την αιτία της χούντας των Συνταγματαρχών; Ποιος γνωρίζει ότι ο Γεώργιος Παπανδρέου παραιτήθηκε επειδή δεν μπορούσε να διορίσει τους υπουργούς που ήθελε και παρενέβαινε στο έργο του ο έφηβος αμούστακος βασιλιάς; Η συνέπεια αυτού του τραγέλαφου, αυτής της αδιανόητης τρέλλας ήταν η πολιτική αστάθεια και η εύκολη έλευση του επταετούς γύψου. Ακόμα και τότε όμως, πόσοι προτίμησαν να αντισταθούν και πόσοι συνέχισαν απρόσκοπτα να ωφελούνται από το σύστημα;

Αλλά να μου πείτε, μην σκέφτόματε τα παλιά, τι σημασία έχουν, τι μας νοιάζει η πολιτική ιστορία, κοιτάμε μπροστά! Ναι! Τέτοια γελοία και γλοιώδη επιχειρήματα ακούει καθημερινά κάποιος στα μέσα ενημέρωσης από δημοσιογράφους και κατ'επίφαση πολιτικούς. Μα γιατί; Γιατί απλούστατα αν μάθει ιστορία ο λαός δεν θα κάνει τα ίδια λάθη. Με το να τον κρατάμε αλυσοδεμένο όμως στο ρουσφέτι, τη μίζα, το λάδωμα, τα ναρκωτικά και τα σκυλάδικα έχουμε λύσει το πρόβλημά μας ως ηγέτες. Σαν μερικούς "πολιτικούς" των αφρικανικών κρατών που αποκτούν αμύθητες περιουσίες με αντάλλαγμα στην Δύση να κρατάνε τον λαό τους απαίδευτο και αμόρφωτο. Ποιος θα ήθελε έναν Αιθίοπα να του πάρει τη δουλειά άλλωστε! Ντροπή. Άστον εκεί να χαίρεται με τα μπιχλιμπίδια της Unicef και την καλή θέληση της Βαρδινογιάννη και του Bill Gates. Λες και κανείς δεν ξέρει ότι σε έναν κάτοικο της ερήμου δεν δίνεις παγάκια, αλλά ψυγείο.

Και λοιπόν; Ποια είναι η πρόταση; Η πρόταση είναι σαφής: Ακόμα και έτσι, ακόμα και με το άθλιο και ύπουλο αντιπροσωπευτικό έμμεσο σύστημα μπορεί κάτι να γίνει. Θα μπορούσαν οι ικανότεροι από τα κόμματα εξουσίας να αποσπαστούν με σημαία μια αμεσότερη μορφή δημοκρατίας, μια μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση της κοινωνίας γύρω από την πολιτική, την ποινικοποίηση του ρουσφετιού, την απόλυση των άχρηστων δημοσίων υπαλλήλων, την δημιουργία και υποστήριξη βαριάς βιομηχανίας, το χτίσιμο από την αρχή των μουχλιασμένων και δύσοσμων πανεπιστημίων. Έχει περάσει ανεπιστρεπτί η εποχή κατά την οποία το πολιτικό σκηνικό άλλαζε με μια τσουγκράνα στους δρόμους. Υπάρχουν αποτελεσματικότεροι τρόποι, αρκεί στα επόμενα χρόνια κάποιοι ικανοί πολιτικοί επιτέλους να τολμήσουν και να κάνουν τα αυτονόητα. Στη νέα αυτή πολιτική σκηνή, όποιος πολιτικός έχει κάνει έστω και ένα ρουσφέτι δεν έχει θέση. Όποιος πολιτικός πάει να εκλεγεί με σημαία την καθημερινότητα, δεν έχει θέση. Όποιος πολιτικός δεν έχει γνωρίσει ο ίδιος την αγορά εργασίας και την δημόσια εκπαίδευση δεν έχει θέση.

Για να διασκεδάσετε, όσοι σκεπτόμενοι άνθρωποι βρίσκεστε απέναντι από τούτες τις αράδες, ανοίχτε τα ψηφοδέλτια και δείτε τι πράγμα παρελαύνει. Οι μισοί είναι δημοσιογράφοι και showmen και οι άλλοι μισοί δικηγόροι. Και όλα αυτά τα θεωρούμε αυτονόητα! Ένας δημοσιογράφους, επειδή εκ της δουλειάς του υποχρεώνεται η μούρη του να φαίνεται στο γυαλί, πρέπει αναγκαστικά να περάσει και από την εκπαίδευση του μουτζαχεντίν κομματόσκυλου. Αυτό έχει πέραση σε έναν απαίδευτο λαό. Ακόμα και μια γαϊδουροκεφαλή να έδειχναν στην τηλεόραση, αν περιελαμβάνετο στα ψηφοδέλτια ενός μεγάλου κόμματος, δεν αμφιβάλλω ότι θα υπήρχαν αρκετοί που να την ψήφιζαν. Σα να διαλέγουμε φανταχτερό μπλουζάκι, σα να παρακολουθούμε οπαδικά έναν αγώνα ποδοσφαίρου.

Η μακροπρόθεσμη προοπτική για να γλιτώσει κανείς από αυτό το απέραντο χάλι είναι η κατάργηση μιας και δια παντός οποιουδήποτε τύπου καπήλευσης της πλειοψηφίας. Αυτό σημαίνει κατάργηση του όρου της αυτοδυναμίας και του κοινοβουλευτισμού. Στην εποχή όπου εκατομμύρια τηλεθεατές ψηφίζουν ποιος θα αποχωρήσει από το Big Brother, δεν είναι διόλου δύσκολο με τη συνδρομή της τεχνολογίας και με διάφορα κίνητρα να εκφράζει ο λαός τη γνώμη του κάθε μήνα, κάθε εβδομάδα, κάθε ημέρα. Και η γνώμη του θα παίζει λειτουργικό ρόλο σε μια αμεσότερη μορφή δημοκρατίας, όπου πολιτική θα σημαίνει το κοινό καλό και όχι η σαπίλα του προσωπικού βολέματος.

Όσοι από εσάς έχετε διέλθει γραφείο βουλευτή για να διοριστείτε, όσοι έχετε ψηφίσει κάποιον πολιτικό με κριτήριο την υπόσχεσή του να αυξήσει τον μισθό του ανειδίκευτου 10 ευρώ πιο πάνω από τον άλλο, ειλικρινά δεν με ενδιαφέρετε. Όσοι έχετε υπόσχεση από κάποιον υπουργό ότι θα κονομήσετε ένα καλό φιλετάκι γης στην Πεντέλη σαν αντάλλαγμα των εκατοντάδων ψηφοφόρων που συστήσατε, δεν με ενδιαφέρετε. Αν αλλάξετε μυαλά θα το κάνετε για τον εαυτό σας. Τότε μόνο θα απευθυνθώ σε εσάς. Τώρα δεν αξίζει τον κόπο. Όταν το εκπαιδευτικό σύστημα δεν σας έχει διαπεράσει καμία αξία, όταν δεν γνωρίζετε τι σημαίνει αξιοκρατία και ότι πολλές φορές η προσωπική ευημερία είναι αντιστρόφως ανάλογη με την κοινωνική ευημερία, δεν θα πιάσουν τόπο τα λόγια μου. Θα στηρίζομαι μόνο στο πέρασμα του χρόνου και την ταυτόχρονη απομάκρυνσή σας από τα κοινά λόγω ηλικίας ή έλλειψης ενδιαφέροντος.

Στους νέους ομιλώ, σε εκείνους που σκέπτονται καθαρά. Στους νέους κάθε ηλικίας και κάθε κοινωνικής τάξης. Μην ψηφίσετε με βάση τον χαρτοπόλεμο, τους ηλίθιους δημοσιογράφους και τους ανίκανους πολιτικούς ηγέτες οι οποίοι στον ιδιωτικό τομέα το πολύ πολύ να ήτανε παιδιά της σφαλιάρας σε κάποιο μανάβικο. Αρνηθείτε την αυτοδυναμία οποιουδήποτε κόμματος. Στηρίξτε εξωκοινοβουλευτικά κόμματα ή κόμματα μικρότερης ισχύος που έρχονται πιο κοντά στην ιδεολογία της κοινωνικής συνοχής και της προοδευτικής αξιοποίησης μιας χώρας. Δεν θα σας πω εγώ τι. Το ζήτημα είναι να τελειώνουμε μια και καλή από το παραμύθι της αυτοδυναμίας και να δημιουργηθούν νέοι πολιτικοί σχηματισμοί από ικανά στελέχη αυτή τη φορά. Πολιτικοί σχηματισμοί που θα μιλάνε πολιτικά, έξω από την show biz και την ξετσιπωσιά του ρουσφετιού. Και να είστε σίγουροι, δεν είναι αοριστολογία αυτό. Αν συμβεί, θα το βροντοφωνάξω και θα σας καλέσω σε συμμετοχή. Να δούμε όλοι μαζί μια Ελλάδα που δεν θα νοιάζεται να πάει σκυλάδικο με πιστωτική, αλλά μια Ελλάδα που ενδιαφέρεται για την τεχνογνωσία, την αξιοκρατία και την πολιτική διαπαιδαγώγηση των νέων γενεών. Μέχρι τότε εγώ θα εργάζομαι εδώ, ενόσω οι περισσότεροι νεοέλληνες τρέφονται από τις σάρκες μου και από τις σάρκες όσων εργάζονται, όσων σκέπτονται ελεύθερα. Κάποτε θα σωθεί η τροφή τους, η φύση έχει ασφαλιστικές δικλείδες. Ας διασκεδάζουν με την κατάντια τους όσο είναι καιρός.

Παναγιώτης Πέρρος
ΜΔΕ Ηθικής φιλοσοφίας Παν/μιου Αθηνών