Γεννήθηκε το 1900 στο Sussex της Αγγλίας και πέθανε το 1976 στο βόρειο Yorkshire. Το κυριότερο μέρος της δραστηριότητάς του έλαβε χώρα στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Εκεί δίδαξε από το 1945 εώς το 1968. Ασχολήθηκε κυρίως με θέματα που αφορούν τα προβλήματα της γλώσσας και της μεταφυσικής. Δε συγκαταλέγεται ανάμεσα στους μεγάλους φιλοσόφους, καθώς οι περισσότερες ιδέες του ήταν δανεισμένες από τους συμπεριφοριστές και τον Wittgenstein. Αντιτίθεται στον Καρτέσιο και αντιμετωπίζει τη σκέψη ως ένα απλό χαρακτηριστικό του εγκεφάλου.

Η θεωρία του γίνεται εμφανής μέσα από το δημοφιλέστερό του σύγγραμα, την «Έννοια της σκέψης» ("The concept of mind"), το οποίο κυκλοφόρησε στα 1949. Πίστευε -δανεισμένο από τον Αριστοτέλη- ότι διαμορφώνουμε λάθος αντίληψη για ορισμένα πράγματα επειδή υποπίπτουμε σε λάθη κατηγοριών. Αυτό σημαίνει ότι μερικές φορές εντάσσουμε ένα γεγονός που δεν το γνωρίζουμε ενδελεχώς σε μια κατηγορία που δεν του αρμόζει. Έτσι οποιαδήποτε ερμηνεία και αν του προσάπτουμε θα είναι λανθασμένη, εφόσον έχουμε ξεκινήσει από λανθασμένη αφετηρία. Σύμφωνα με αυτόν τον τρόπο πίστευε ο Ryle ότι αντιμετωπίζει το φαινόμενο της σκέψης η Καρτεσιανή θεωρία, συγχέοντας το μυαλό με τη νόηση. Επομένως θα πρέπει να προκύψει μια άλλη θεώρηση σχετικά με τη σκέψη, την οποία ο Ryle δεν καταδεικνύει.

Η αντιμετώπιση της ανθρώπινης νόησης από τον Ryle δεν είναι κολακευτική για τους ανθρώπους. Η σκέψη δεν αποτελεί μια απλή αλληλεπίδραση σώματος και εγκεφάλου, (όπως πίστευαν οι συμπεριφοριστές-κυρίως ο Skinner- μερικές δεκάδες χρόνια πριν) αλλά μια πολυπλοκότερη λειτουργία που περιλαμβάνει τη φαντασία, τη διορατικότητα, την αφαιρετικότητα και τόσα άλλα. Παρόλαυτά και ο Ryle, με τα θετικά και τα αρνητικά του, συντέλεσε στην εξέλιξη και διαμόρφωση της σύγχρονης φιλοσοφικής σκέψης.