Ο Καρλ Μαρξ γεννήθηκε το Μάιο του 1818 στη Γερμανία και πέθανε -ήρεμα καθισμένος στην πολυθρόνα του- το Μάρτιο του 1883. Από πολλούς θεωρείται ως ο κορυφαίος διανοητής του 19ου αιώνα. Φιλόσοφος που έστρεψε το ενδιαφέρον του έντονα προς τα πολιτικά και οικονομικά θέματα και διατύπωσε ανατρεπτικές θεωρίες. Έρεισμα του ιδεολογικού του προσανατολισμού αποτέλεσε η αυστηρή και αμείλικτη κριτική για καθετί υπαρκτό.

Ο Μαρξ με τις ριζοσπαστικές απόψεις του περί οικονομίας και πολιτικής εξουσίας θεωρείται ένας από τους βασικούς πρωτεργάτες των θεωριών του κομμουνισμού. Το 1843 ταξίδεψε στο Παρίσι όπου και γνώρισε το σύγχρονό του διακεκριμένο φιλόσοφο Φρ.Έγκελς. Οι δυο τους συνδέθηκαν με ένα δεσμό φιλίας -που κράτησε μέχρι το θάνατο τους- και ενεργοποιήθηκαν στην ανάπτυξη της θεωρίας του «επαναστατικού προλεταριακού σοσιαλισμού» ή αλλιώς «κομμουνισμού».

Μεγάλη συμβολή των Μαρξ-Ένγκελς στη φιλοσοφία και τις κοινωνικές επιστήμες αποτελεί το φιλοσοφικό σύστημα που ανέπτυξαν, ο διαλεκτικός υλισμός και η εφαρμογή του στα ιστορικά φαινόμενα (ιστορικός υλισμός - μελέτη της ιστορίας μέσα από το τι και πώς παράγεται κάθε εποχή καθώς και μέσα από τις εκάστοτε ταξικές συγκρούσεις).

Ο Μαρξ εξορίστηκε από την «πόλη του φωτός» το 1845, αφού δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τον κατηγόρησαν ως επικίνδυνο επαναστάτη. Έτσι κατέληξε στο Βέλγιο και μετά από δυο χρόνια μαζί με τον Έγκελς πήρε μέρος σε μια μυστική οργάνωση με το όνομα «Κομμουνιστική Συνομοσπονδία». Τότε τους ανατέθηκε η δημιουργία του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου», μέσα από το οποίο τονίζεται η αναγκαιότητα της σκληρής και επίμονης προσπάθειας του προλεταριάτου (δηλ. της εργατιάς) στην κατάκτηση των δικαιωμάτων του ενάντια στην κεφαλαιοκρατική μορφή εξουσίας . Εξαιτίας όμως των ανατρεπτικών του ιδεών ο Μαρξ εξορίστηκε και από το Βέλγιο και τελικώς εγκαταστάθηκε στην Αγγλία μέχρι και το θάνατο του. Εκεί συνέγραψε το κορυφαίο του, τρίτομο έργο, «Το κεφάλαιο-Κριτική της πολιτικής οικονομίας». Δυστυχώς όμως αυτό το έργο ζωής δεν πρόλαβε να το ολοκληρώσει. Ο ίδιος εξέδωσε το πρώτο τόμο το 1867 ενώ οι άλλοι δυο τόμοι του «Κεφαλαίου» εκδόθηκαν από τον Ένγκελς μετά το θάνατο του. Ο ίδιος διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην λονδρέζικη οργάνωση «Διεθνής Σύνδεσμος Εργαζομένων». Η έντονη δραστηριότητα όμως που επέδειξε στους κόλπους αυτής της οργάνωσης ήταν μια από τις κυριότερες αιτίες κλονισμού της υγείας του.

Διατύπωσε απόψεις που εναντιώνονται ριζικά στα καθιερωμένα ήθη, ακόμα και στα θρησκευτικά «πιστεύω», πολλές φορές με τρόπο εριστικό που μόνο τον άκρατο φανατισμό -ιδιαίτερα των θρησκόληπτων- θα μπορούσε να προκαλέσει. Έγραψε πολλά έργα μόνος ή σε συνεργασία με τον Ένγκελς που τα περισσότερα εκδόθηκαν μετά θάνατον. Ανάμεσα τους τα «κριτική της Εγελιανής φιλοσοφίας του κράτους και του δικαίου», «η αθλιότητα της φιλοσοφίας», «συμβολή στην κριτική της πολιτικής οικονομίας», «η γερμανική ιδεολογία», «η Αγια οικογένεια».