Στα χείλη σου παραπατώ, στις άκρες των ματιών σου

στην έπαλξη της έκφρασης των γκρίζων στεναγμών σου.

Στον ώμο σου στηρίζομαι, στα χέρια σου γλιστρώ

σκέψεις δειλές και άδηλες να πράξω προσπαθώ.

Στα πόδια σου πατώ κι εγώ, στις μύτες προχωράω,

δεν άλλαξες κατεύθυνση, κι όμως αλλού σε πάω.

Προτού το πεις το σκέφτηκα χωρίς να το προφέρω.

η βούλησή σου ελεύθερη μα μόνο εγώ το ξέρω.

Μετά την πράξη πάλι εδώ, με ζήλο παρεισφρύω

συναίσθημα και λογική με κόβουνε στα δύο.

Ανοίγεις τα βιβλία σου γεμάτη απορίες,

δεν κατοικώ εγώ εκεί μέσα στις ιστορίες.

Χρόνια με ψάχνεις, με ζητάς, μαζί σου υποφέρω,

πώς λέγομαι θα σου το πω, ψάξε τα περαιτέρω.