Δώσμου δυο φύλλα για ν'αδράξω 'Ανοιξη,
δώσμου δυο πέτρες να υφάνω γη,
λίγες σταγόνες να γεμίσω θάλασσα,
τρεις στεναγμούς για να σου φτιάξω αυγή.
Ένα ψέμμα μου χρειάζεται για την ιστορία,
χίλιες αλήθειες να συνθέσω τέχνη,
δυο βάσανα και μια άγνωστη αιτία
για να δομήσω ύπαρξη μυριοφορτουνιασμένη.
Χιμαιρικά τεχνάσματα δεν έχω γω ανάγκη.
Λάξεμα γρίφων δε ζητώ, είμαι απλός εργάτης.
Ιχνηλατώ τη σκέψη μου, πετροβολώ τη λήθη,
σατράπης μα και άγγελος στο ίδιο παραμύθι.
Φωνάζω δέκα σάτυρους κι ένα μικρό χορό.
Διώχνω το χάρο απ'τη σκηνή και στήνω οπτασία.
Τη μάσκα με τ'αμάραντο κλωνάρι μου φορώ,
γουλιά γουλιά το νέκταρ μου και λίγη αμβροσία.
